|
پرمايون يک واژه قديمی فارسی است که در شاهنامه فردوسی به کار
رفته است. آنچه که امروز
"پرمايه" گفته می‌شود. پرمايون يا برمايون نام يک گاو مقدس است. در
دوران تاريک حکمرانی ضحاک و هنگامی که گماشتگان او به دنبال يافتن فريدون
بودند تا او را هلاک کنند، مادر فريدون او را به چوپانی می‌سپارد تا بزرگش
کند. پرمايون گاوی است که با شير خود فريدون را تغذيه می‌کند و در پايان به
دست افراد ضحاک کشته می‌شود. پرمايون نماد تغذيه، بالندگی، مراقبت و
رشد است. فريدون به دنبال قيام کاوه آهنگر ضحاک را در بند می‌کشد و در کوه
دماوند به اسارت می‌گذارد.
نور بود. تاريکی، نور را در ربود
کودکی در اين ميانه بود پاک و روشن
روان. مادر او را برای دور کردن از گزند تاريکی به کوهساران برد.
گريه و فغان کودک ايزد بانويی را از
آسمان‌ها به زمين کشاند.
ايزدبانو به همراه خويش گاوی سپيد
به نام پرمايون برای تغذيه و بالندگی کودک به همراه آورد.
هر روز يکی از پستان‌های گاو کودک را
تغذيه می کرد.
کودک سوار بر پرمايون تاريکی را در
نورديد.
نور بود، سرور بود و شادی
|
